Większość strategicznych gier planszowych ma dość proste plansze – zwykle kwadratowe pola ułożone w jakiś kształt, albo zestaw przecinających się pod kątem prostym linii. Rzadziuej plansze wykorzystują koła, a już szczególnie rzadko te koła są rozmieszczane w ciekawy sposób.

Są oczywiście nieliczne gry z fantazyjnymi planszami. Opisywałem już kiedyś rosyjską grę w Pająka i muchy, która jest ciekawym przykładem gry na planie pajęczyny. Teraz mam zamiar opisać inną rosyjską grę z fantastyczną planszą – Wsadniki.

Wsadniki to mało znana gra rosyjska. Z informacjami na jej temat zetknąłem się tylko dwa razy. Niewiele wiem o jej pochodzeniu. Mogę tylko powiedzieć, że konstrukcja planszy kojarzy się z grą w pająki , ale w przeciwieństwie do pająków jest to gra bez elementu losowego. Strategia i taktyka gry wzbudza pewne skojarzenie z grami takimi jak Camelot, ale raczej trudno mówić o pokrewieństwie między tymi grami.

Rosyjskie słowo “wsadniki” (всадники) znaczy tyle co “Jeźdźcy”. W samej grze słowo “Jeździec” odnosi się do piona, który zyskuje moc bicia pionów przeciwnika. Co ciekawe, przemiana piona nie odbywa się poprzez zmianę jego rodzaju czy wyglądu, ale poprzez ustawienie piona na specjalnym polu.

Wsadniki – zasady

Wsadniki to gra planszowa, dla dwóch graczy, bez elementu losowego. W ruchach wykonywanych naprzemiennie gracze przesuwają piony, zdobywając punkty za bicia i promowanie pionów.

Plansza i piony

Plansza do gry we Wsadniki wygląda jak na obrazku poniżej. Składa się ze 140 pól zwykłych (małe okręgi) oraz 11 pól przemiany (duże okręgi). Pola połączone są liniami w odpowiedni sposób.

W grze bierze udział 36 pionów – 18 jasnych i 18 ciemnych.

Ustawienie początkowe

Na początku gry piony ustawione są na dwóch rzędach planszy po stronie każdego z graczy. Pokazano to na rysunku poniżej.

Zasady ruchu

Grę zaczyna jeden z graczy (można losować który),  a potem gracze wykonują ruchy naprzemiennie.

W grze Wsadniki istnieją 4 rodzaje ruchu:

• ruch prosty,
• skok,
• przemiana (promocja),
• bicie.

Zwykłe piony mogą dokonywać tylko ruchu prostego, skoku i przemiany. Bicie zarezerwowane jest dla tzw. Jeźdźców.

Ruch prosty

Ruch prosty polega na przemieszczeniu  zwykłego piona na sąsiednie pole zwykłe połączone linią. Diagram poniżej pokazuje możliwości ruchu dwóch pionów.

Skok

Pion może również wykonywać skoki tzn. może przemieścić się na pole stojące za pionem stojącym obok niego.

Można skakać przez piony własne i przez piony przeciwnika. W jednym ruchu można skakać przez więcej niż jeden pion. Na diagramie poniżej pokazano skok przez dwa piony przeciwnika. Równie dobrze mogłyby to być piony własne, lub jeden pion własny i drugi przeciwnika.

Przemiana (promocja)

Zwykły pion może stać się jeźdźcem jeśli uda mu się przeskoczyć przez pion przeciwnika na pole przemiany (czyli na duży okrąg). Tylko poprzez taki skok (tzn. skok przez pion przeciwnika) można wejść na to pole. Przykładowy ruch tego rodzaju pokazano na diagramie poniżej.

Pion wchodzący na pole przemiany staje się tzw. Jeźdźcem.

Bicie

Tylko pion będący jeźdźcem, ma prawo dokonywać bicia. Bicie polega na przeskoczeniu przez pion przeciwnika z jednego pola przemiany na drugie. W jednym ruchu można dokonać kilku takich skoków. Na diagramie poniżej pokazano podwójne bicie.

Piony bite są zdejmowane z planszy i nie wracają do gry.

Uwaga: Jeździec może wykonać ruch prosty tzn. może zejść z pola przemiany na zwykłe pole. Wówczas przestaje być Jeźdźcem. Może znów przemienić się w jeźdźca jeśli tylko zajdzie taka możliwość (tzn. jeśli może znów wskoczyć na pole przez pion przeciwnika).

Punktacja i cel gry

W grze Wsadniki gra toczy się na punkty.

• Za wskoczenie na pole przemiany i promowanie swojego piona do jeźdźca – 2 punkty
• Za zbicie piona przeciwnika – 1 punkt.

Gra może toczyć się do 15, 20, 25, lub 30 punktów. Gracze mogą też ustalić, że wygrana wymaga nie tylko zdobycia określonej liczby punktów, ale też zbicia odpowiedniej liczby pionów przeciwnika. Przykładowo można ustalić, że wygrywa się grę po zdobyciu 15 punktów i zbiciu przynajmniej 6 pionów.

Wrażenia z gry

Trudno jest znaleźć partnera do gry Wsadniki. Ja zrobiłem sobie kiedyś planszę na komputerowej drukarce, a zamiast pionów miałem małe nakrętki. Tylko kilka razy udało mi się namówić kogoś na grę. To trochę za mało, aby poznać jej tajemnicę. Sądzę jednak, że jest w tej grze duży potencjał. Opisuję ją, bo nie chcę by została zapomniana.

Czytaj także:

• Pająk i Muchy – narodowa gra rosyjska
• Ringo – granie na okrągło
• Camelot – gra, w której możesz poszarżować
• Belagerung – czyli jeszcze większa forteca

Reklama: