Niemieckie słowo “belagerung” oznacza “oblężenie”. Jest to również nazwa  dość ciekawej gry wojennej, która rozwinęła się w XIX stuleciu i jest wariantem wielokrotnie tu omawianej gry Halatafl.

W przeszłości opisywałem skandynawką grę Halatafl, a także jej warianty (jak Freys-tafl) oraz jej odmiany fortecowe. Wszystkie te gry są ciekawe, ale dodatkowo dały one początek kolejnym grom rozgrywanym na większej planszy. Jedną z nich jest właśnie Belagerung.

W XIX-wieku ta gra była znana w Niemczech. W XX wieku była okazjonalnie wydawana przez różne firmy i pod różnymi nazwami handlowymi np. The Three Musketers, Officers and Sepoys, Yellow Peril, Bataan albo Royal Garrison. Dziś jest niemal zapomniana, bo do łask wracają starsze i prostsze odmiany Halatafl. W Polsce ta gra była znana pod nazwą “wielka forteca”.

Ogólnie o Belagerung

Jest to gra dla dwóch osób, bez elementu losowego. Gracze wykonują ruchy na przemian. Celem gry jest walka o terytorium. Jeden gracz próbuje je zdobyć, drugi go broni.

Plansza i piony

Do gry w Belagerung używa się planszy na planie krzyża, złożonej z przecinających się linii pionowych, poziomych i ukośnych. Przecięcia linii tworzą pola, po których poruszają się piony. W sumie jest 67 takich pól.

Ponadto do grania potrzebne są piony: 3 piony białe i 50 pionów czarnych.

Cel gry i obszary na planszy

Celem gry w Belagerung jest walka o terytorium. Piony czarne próbują zdobyć tzw. fortecę. Jest to 17 pól w górnej cześć planszy, które obejmują “górny prostokąt” oraz jego dwa “rogi”. Na rysunku poniżej zaznaczono pola fortecy czerwoną obwódką.

Gracz Czarny stara się zdobyć fortecę poprzez zajęcie wszystkich jej pól swoimi pionami. Gracz Bały stara się temu zapobiec poprzez zabijanie pionów czarnych. Z tego powodu piony czarne zwane są Atakującymi, a piony białe to Obrońcy.

Ustawienie początkowe

Przed rozpoczęciem gry 50 pionów czarnych ustawia się na wszystkich polach planszy z wyjątkiem pól fortecy. Ustawienie początkowe przedstawia rysunek poniżej.

Gracz grający Obrońcami (pionami białymi) ustawia swoje trzy piony na dowolnych pionach fortecy.

Zasady ruchu

Grę zaczynają Atakujący. Potem gracze wykonują ruchy na przemian. Zarówno Atakujący jak i Obrońca mogą w jednym ruchu przesunąć jeden pion wolne pole sąsiednie połączone linią.

Bicie

Atakujący nie mogą bić obrońców.
Obrońca bije atakującego poprzez poprzez przeskoczenie przez atakującego na następne za nim pole wolne w linii prostej. Bicie odbywa się więc przez przeskoczenie, podobnie jak warcabach.

Obrazek poniżej prezentuje przykładowe bicie.

Bicie nie jest obowiązkowe.

Można (ale nie ma obowiązku) bić więcej niż jednego atakującego w jednym ruchu, jeśli oczywiście istnieje możliwość wykonania kolejnych skoków (tzn. jeśli za wszystkimi bitymi gęsiami są pola wolne. Obrazek poniżej prezentuje podwójne bicie.

Koniec gry

Czarny (Atakujący) wygrywa jeśli zajmie wszystkie pola fortecy lub zablokuje obrońców.
Biały (obrońca) wygrywa, jeśli zabije przynajmniej 34 czarne piony (przy takich stratach Czarny nie ma już możliwości odniesienia zwycięstwa).

Wrażenia

Jeśli kiedykolwiek grałeś w “Lisa i Gęsi” to z pewnością spodoba Ci się Belagerung. Ta gra jest po prostu bardziej dynamiczna, bardziej złożona, bardziej zaskakująca. Jeśli nigdy nie grałeś w Belagerung i po prostu chcesz spróbować, radzę nie kończyć na tym. Zajrzyj jeszcze do polecanych poniżej artykułów o grach spokrewnionych. Zawsze warto poznać “przodków” i “potomków” danej gry.

Gry spokrewnione

Jeśli chcesz poznać inne gry tego samego typu, zajrzyj do innych artykułów.

• Halatafl, czyli lis i gęsi
• Freys-tafl i inne warianty halatafl
• Gry “fortecowe”, czyli znów warianty halatafl
• 16 żołnierzy, Peralikatuma, Krowy i lamparty i Kotu ellima czyli kuzyni halatafl i warcabów
• Ringo – granie na okrągło