Click here for English version

Jeśli lubisz stare amerykańskie filmy to mogłeś w nich zobaczyć ludzi grających w remika gin. Nie bez powodu! Po pierwsze jest to gra dla osób inteligentnych. Po drugie jest to gra z dramatycznym zakończeniem. Po trzecie… remik gin w sposób wyjątkowy miesza smak ryzyka ze smakiem chłodnej strategii.

Remiki to grupa gier karcianych, w których celem jest zebranie kart w określone układy (komplety i sekwensy). Są różne teorie na temat pochodzenia remików. Niektóre z nich wskazują na pochodzenie od Mahjonga. Wcale nie przeszkadza tu fakt, że Mahjong nie jest grą karcianą. Wystarczy, że używa kamieni o określonych “figurach” i “kolorach”.

Właściwie to remiki też nie muszą być grami karcianymi. Można grać w remika przy pomocy kamieni domino. Istnieją też remiki liczbowe, w które gra się przy pomocy płytek oznaczonych liczbami. Można spotkać remiki słowne, w które gra się przy pomocy płytek z literami, podobnych do tych używanych w Scrabble. Właściwie można bgrać w remika dowolnymi zestawami płytek, pionów lub kart, w których występuje pewna liczba powtarzalnych elementów. Można sobie wyobrazić w remika “kolorowego” albo “symbolowego”. Nie ma problemu.

Zasadnicza idea remika polega na tym, że starasz się zebrać jakiś układ elementów szybciej niż Twój przeciwnik. Kluczem do wygranej jest podejmowanie dobrych decyzji o tym, jakie elementy odrzucić i jakie zostawić w ręce. Dobry gracz nie tylko dobrze zbiera karty lub kamienie, ale też obserwuje poczynania przeciwnika i na tej podstawie ulepsza swoje decyzje.

Remik Gin

Jeśli chcecie zacząć grać w remika to proponuję nauczyć się remika gin. Jest to gra karciana, którą wynalazł i skodyfikował Elwood Thomas Baker. Był to nauczyciel gry w wista żyjący w latach 1854-1938. Jego syn – Charles Graham Baker – podobno przyczynił się do wynalezienia gry, ale ostatecznie został dość znanym reżyserem. Remik Gin podobno został wynaleziony w 1909 roku.

Wybitny znawca gier John Scarne twierdził, że remik gin rozwinął się z XIX-wiecznej gry o nazwie whiskey poker. Cóż… pokrewieństwo miedzy remikiem a pokerem wydaje się nieco naciągane, ale czy ekspert taki jak John Scarne nie wiedział co mówi?

Remik wydaje się grą szlachetniejszą i mniej hazardową. Poker kojarzy się z kasynami, ale w obydwu grach liczy się zbieranie układów i uważne obserwowanie przeciwnika.

Legendą wśród graczy w Remika Gin był Stu Ungar (1953-1998). Ten legendarny gracz wygrał pierwszy turniej mając 10 lat. Rzucił szkołę, żeby zawodowo grać w remika. Szybko został uznany, za jednego z najlepszych graczy w Nowym Jorku, a potem był uważany za niepokonanego. Podobno nikt nie chciał z nim grać więc (nawet jeśli Ungar dawał mu fory) toteż legendarny gracz w remika “przebranżowił się” na pokerzystę i odnosił sukcesy w kolejnej grze. Może jednak jest pokrewieństwo miedzy tymi grami jest głębsze?

Sukcesy Stu Ungara dowodzą, że gry z elementem losowym także kształtują umysł. Ten gracz był po prostu niepokonany w remika i to nie dlatego, że miał szczęście. Musiał mieć rozwinięte zdolności, których Remik Gin niewątpliwie wymaga. Chodzi o trafne ocenianie prawdopodobieństwa, szacowanie zamiarów przeciwnika i zdolność do budowania coraz to nowego planu gry.

Strategiczny charakter Remika ma również swój wyraz w kulturze. W jednym z odcinków serialu Inspector Gadget ekscentryczny inspektor przegrywa z inteligentną Penny. W filmie Goldfinger w Remika gra tytułowy Goldfinger (James Bond uniemożliwia Goldfingerowi oszukanie przeciwnika poprzez powstrzymanie jego współpracowniczki). Oto kadr z filmu.

 

Remik Gin był szczególnie popularny w USA w latach 40. ubiegłego wieku. Niektórzy tłumaczą, że była to zasługa właśnie przemysłu filmowego. Remik Gin występował w filmach bo można było pokazać zmagających się ludzi, z których jeden nagle wygrywa i krzyczy “Gin!”.

Też chcecie tak wygrywać? Wyjaśnijmy zatem jak grać w Remika Gin.

Sprzęt do gry

Do gry w Remika Gin potrzebujecie pełnej talii kart bez jokerów (52 karty).

Dodatkowo przyda się kartka i długopis do zapisywania punktów. Jeśli jesteście gadżeciarzami, możecie sobie kupić lub zrobić taką samą kartę do zapisywania punktów jakiej używał Goldfinger w filmie Goldfinger 🙂

Ogólne zasady

Remik Gin jest grą dla dwóch osób. Każda rozgrywka składa się z kilku rozdań, w których gracze dążą do uzyskania pewnych układów kart. W pierwszym rozdaniu rozdającym jest jeden gracz (można to wylosować). W kolejnych rozdaniach gracze zmieniają się funkcją rozdającego.

W remiku istnieje następujące starszeństwo kart. As jest kartą najmłodszą, następnie są blotki (2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10) i wreszcie Walet, Dama i Król.

Karty mają swoją wartość punktową:

• As – 1 punkt;
• blotki – tyle punktów ile oczek (a więc 5 to 5 punktów, 9 to 9 punktów itd.),
• Walet, Dama i Król – 10 punktów.

Rozdanie kart

Rozdający rozdaje sobie i przeciwnikowi po 10 kart, czyli 20 kart trafia do rąk graczy. Ponadto jedna karta zostaje odsłonięta. Reszta kart pozostaje w talonie.

Rozgrywka

Na początku gry przeciwnik rozdającego ma prawo wziąć odsłoniętą kartę. Jeśli tego nie zrobi, rozdający ma prawo wziąć tę kartę.

Jeśli któryś z graczy weźmie kartę, musi zrzucić w zamian jedną z kart ze swojej ręki.Karta zrzucona trafia na otwarty stos. Nie może zrzucić tylko tej karty, którą wcześniej pobrał.

W kolejnych ruchach każdy gracz pobiera jedną kartę. Może ją pobrać albo ze stosu zamkniętego albo ze stosu otwartego. W zamian za pobraną kartę gracz zrzuca kolejną swoją kartą na stos otwarty. Tak więc w czasie gry gracz może mieć 11 lub 10 kart w ręku. Po zrzuceniu karty na stos otwarty jego przeciwnik robi podobny ruch (pobiera jedną kartę i zrzuca inną).

Obrazek poniżej prezentuje “stół” w czasie rozgrywki. Cyfry 1 i 2 wskazują karty graczy (widoczne w czasie gry tylko dla graczy). Cyfra 3 wskazuje stos zamknięty, a 4 to stos otwarty. W pokazanej sytuacji na szczycie stosu jest W♥. Gracz, na którego przypada ruch, może wziąć tego waleta lub wierzchnią kartę ze stosu zamkniętego. Następnie będzie musiał zrzucić jedną ze swoich kart na stos otwarty.

 

Cel rozgrywki

Celem gry jest zebranie takich kart w ręku, aby tworzyły one komplety lub sekwensy.

Kompletem nazywamy układ trzech lub czterech kart tej samej wysokości. Przykładowo.

• 3♠, 3♥, 3♦
• K♠, K♣, K♥, K♦
• D♠, D♣, D♥

Sekwensem nazywamy układ trzech lub więcej kart w tym samym kolorze i ułożonych kolejno. Przykładowo:

• 3♠, 4♠, 5♠, 6♠, 7♠, 8♠
• W♥, D♥, K♥
• 9♦, 10♦, W♦, K♦

Uwaga: W remiku As jest najsłabszą kartą tak więc sekwensem jest układ A, 2, 3, ale nie układ D, K, A.

Gracz w czasie rozgrywki dąży do tego, aby karty pozostające poza kompletami i sekwensami miały jak najniższą łączną wartość.

Stukanie (zakończenie rozgrywki)

Rozgrywka kończy się gdy jeden z graczy “zastuka”. W praktyce ogłasza się “stukanie” poprzez odłożenie karty zrzucanej koszulką do góry lub poprzez wyłożenie kart na stół.

Zastukać może gracz, którego karty wolne mają łączną wartość 10 lub mniejszą.

Przykład I:
Gracz ma w ręce: 4♦, 4♠, 4♥, 10♣, W♣, D♣, K♣, 2♥, 5♠
Karty wolne to: 2♥ i 5♠ (w sumie 7)
Gracz może stukać bo karty wolne mają w sumie 7 punktów

Przykład II:
Gracz ma w ręce: 2♦, 3♦, 4♦, 5♦, 6♦, 7♦, A♣, 2♠, 3♥, W♣
Karty wolne to: A♣, 2♠, 3♥, W♣ (w sumie 16 punktów)
Gracz nie może stukać bo karty wolne mają więcej niż 10 punktów

Co ważne, stukanie nie jest obowiązkowe. Jeśli ktoś ma w ręku 5 punktów to może stukać, ale może też grać dalej by jeszcze zmniejszyć liczbę punktów w ręce.

Jeśli gracz zastuka to rozgrywka się kończy. Obaj gracze wykładają swoje karty na stół i pokazują uzbierane komplety, sekwensy oraz karty wolne. Przeciwnik stukającego (tzw. gracz broniący) może dołożyć swoje luźne karty do układów stukającego (zmniejszając w ten sposób liczbę swoich kart wolnych).

Uwaga: Nie można łączyć wolnych kart graczy aby tworzyć nowe  układy. Ponadto gracz stukający nie ma prawa dokładać swoich kart wolnych do układów broniącego.

Punktacja

Jeśli gracz stukający ma w kartach luźnych mniej punktów niż przeciwnik, dostaje na swoje konto różnicę punktów swoich i przeciwnika.

Przykład I:
Gracz stuka mając w ręce: 5♥, 5♦, 5♣, 5♠, 7♣, 8♣, 9♣, 10♣, A♥, 7♦
Jego suma punktów to 8 (karty wolne A♥, 7♦).
Przeciwnik ma w ręce: W♣, W♠, W♦, 10♣, 10♠, 10♦, D♥, D♦,  2♠, 8♠.
Jego suma punktów to 30 (karty wolne to D♥, D♦,  2♠, 8♠).
Gracz stukający wygrywa od przeciwnika 22 punkty (30-8).

Przykład II.
Gracz stuka mając w ręce: D♥, D♦, D♣, D♠, 3♣, 4♣, 5♣, 6♣, 3♥, 7♦
Jego suma punktów to 10 (karty wolne 3♥, 7♦).
Przeciwnik ma w ręce: 4♦, 4♠, 4♥, 10♣, W♣, D♣, 7♣, K♥, 5♠
Karty wolne to 7♣, K♥, 5♠, ale w tej sytuacji przeciwnik może dołożyć 7♣ do sekwensu stukającego i zostają mu tylko dwie karty wolne K♥, 5♠ (15 punktów).
Gracz stukający wygrywa od przeciwnika 5 punktów (15-10).

Może się zdarzyć, że przeciwnik stukającego ma mniej punktów niż stukający (taka sytuacja jest określana jako “undercut”). W takim przypadku to przeciwnik stukającego zapisuje sobie różnicę punktów na swoje konto. Dodatkowo dostaje punty bonusowe za undercut. Może to być 25, 20 lub 10 punktów w zależności od wcześniejszych ustaleń (są różne zestawy reguł).

Dodatkowo można dostać 25 punktów za tzw. remika (inaczej za gin). Jest to sytuacja, gdy gracz nie ma absolutnie żadnych kart wolnych (czyli suma punktów w ręce to 0). Gracz, który stuka i ma remika, może dumnie powiedzieć “GIN!”

Remik może składać się nie z 10, ale z 11 kart (jeśli stukający nie zrzuci karty bo pasuje ona do 10-kartowego remika). Niektóre zestawy zasad remika podają, aby przyznawać 50 punktów premii za 11-kartowego remika (taki remik określany jest jako “Big Gin”).

Gra zazwyczaj toczy się do momentu aż jeden z grających zdobędzie 100 punktów. Dodatkowo po zakończeniu gry gracz dostaje 100 punktów premii. Można też doliczać po 25 punktów za każde z wygranych rozdań.

Można grac do 250 oraz 500 punktów. Można rozgrywać tzw. multi-mecze złożone z wielu meczów granych do 100 każdy, przy czym punkty za mecze są zerowane po każdym meczu.

Uwaga: Jeśli w stosie zamkniętym pozostaną tylko dwie karty i żaden z graczy nie zastuka, rozgrywka kończy się remisem i nikt nie dostaje punktów.

Dlaczego lubię remika?

Remik jest grą interesującą już przy pierwszym spotkaniu, ale później jeszcze zyskuje. Początkowo może się wydawać, że każdy grający gra “sam” tzn. stara się uzyskać korzystny dla siebie układ. Potem odkrywasz, że uważna obserwacja kart pobieranych z otwartego stosu przez przeciwnika stanowi istotną informację. Cała rozgrywka przebiega w interesującym napięciu co nadaje grze ciekawego dramatyzmu. Z czasem uczysz się pewnych strategii jak np. schodzenie z wysokich kart wolnych przy zbliżaniu się do końca rozgrywki.

Remik jest grą, w której bardzo istotne jest podjęcie twardej decyzji  w odpowiednim czasie. Trzeba umieć przyjąć plan gry i porzucić go gdy tylko warunki nieco się zmienią. Trzeba spróbować żeby to poczuć.

Informacja o prawach autorskich:

Fotografia w nagłówku: Jon Ross (licencja CC BY-ND 2.0)
Fotografia w tekście: Kadr z filmu Goldfinger, 1964 r.,  reż. Guy Hamilton