Niebawem wakacje, a to oznacza mnóstwo wolnego czasu na takie gry, które mają umilać czas przy piwie lub rozmowie ze znajomymi. Jedną z takich gier jest Kimbo. Jest to gra współczesna choć trochę zapomniana i moim zdaniem warto ją odkurzyć.
Kimbo to interesująca gra będąca – moim zdaniem – wariantem Malefiz. W latach 60. XX wieku była wydawana przez firmę Parker Brothers (tę samą, która była założona przez twórcę gry Camelot). Kimbo była też wydawana przez firmę John Waddington Ltd. pod nazwą “Game of fences“.
Nie wiem kto dokładnie opracował tę grę i nie wiem czy ktokolwiek ją współcześnie wydaje. Chyba nie, a szkoda. Mimo iż jest to gra współczesna, posiada ona najlepsze cechy gier klasycznych. Zasady i sprzęt są stosunkowo proste, ale gracze mogą używać różnych strategii i wiele zależy od sprytu. Jest to dokładnie ten typ gry z kością, w którym niby losujesz, a jednak musisz myśleć.
Kimbo – zasady gry
Kimbo to planszowa gra strategiczno-losowa dla 4 graczy. Rozgrywka ma charakter wyścigu. Można grać także w 2 lub 3 osoby. Gracze ścigają się od narożników do środka planszy. W czasie wyścigu mogą używać tzw. płotków, aby blokować przeciwników lub zmieniać ruch własnych pionów.
Plansza i piony
Do gry potrzebna jest specjalna plansza mająca 216 pól. Zasadniczo plansza jest kwadratem 15×15, ale środkowych pól zamieniono w jedno duże pole centralne z czterema “wejściami”. Planszę przedstawia rysunek poniżej.
Ponadto do gry potrzebne są piony zwykłe, tutaj oznaczone tak: 
,
oraz tzw. piony płotki, tutaj oznaczone tak: 
Każdy gracz ma 4 piony we własnym kolorze oraz 6 płotków we własnym kolorze. Przy czterech grających w grze jest w sumie 16 pionów i 24 płotki.
Ustawienie początkowe
Na początku gry piony graczy stoją na odpowiednich polach startowych (te pola są oznaczone kolorami odpowiednimi dla pionów). W przypadku pokazanym poniżej mamy piony w 4 kolorach – czerwonym, żółtym, zielonym i szarym.
Płotki są stawiane na liniach między polami. Na diagramie poniżej widać początkowe ustawienie płotków, które tworzą charakterystyczne trójkątne formacje.
Wykonywanie ruchów
Rozpoczynającego grę wyznacza się przez losowanie. Następnie gracze wykonują ruchy kolejno, zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Nie ma możliwości zrezygnowania z ruchu.
Gracz wykonujący ruch rzuca dwie kości i następnie wykonuje ruch jednym pionem lub dwoma pionami. Piony mogą się poruszać pionowo lub poziomo i przesuwają się o tyle oczek ile wskazały kości.
Jeśli gracz porusza się jednym pionem to przesuwa tego piona w dowolnym kierunku o sumę oczek na dwóch kościach. Jeśli gracz chce przesunąć dwa piony, ma obowiązek przesunąć jednego piona o liczbę oczek z jednej kości i drugiego piona o liczbę oczek z drugiej kości. Przykładowo wyrzucając 6 i 3 grać może przesunąć jednego piona o 6, drugiego o 3 pola, albo przesunąć jednego piona o 9 pól.
Rysunek poniżej pokazuje przykładowy ruch zielonego po wyrzuceniu 6 i 3.
Gracz decyduje, w którą stronę pion ma pójść. Nie można jednak dowolnie zmieniać kierunku w trakcie ruchu. Piony posuwają się zasadniczo po liniach prostych, a wyjątek od tej reguły następuje gdy pion trafi na płotek.
Pion trafiający na płotek “odbija” się od niego, czyli zmienia ruch o 90 stopni w lewo lub w prawo. Gracz sam decyduje, w którą stronę jego pion się odbije. Przykład odbicia pokazuje rysunek poniżej.
Pion musi pójść o tyle pól ile wskazała kość. Jeśli po odbiciu trafi na kolejny płotek, odbija się jeszcze raz. Jeśli trafi na pole osłonięte płotkami z trzech stron, pion “odbija się” do tyłu (i jest to jedyna sytuacja, w której pion może się cofnąć).
Piony odbijają się także od krawędzi planszy oraz od ścian otaczających centrum. Teoretycznie więc ruch może wyglądać tak.
Uwaga: Pion odbija się od płotka tylko wówczas, gdy ten płotek stoi poprzecznie do kierunku ruchu. Płotki ustawione wzdłuż kierunku ruchu są po prostu mijane.
Przestawianie płotków
Każdy z graczy ma prawo przestawić jeden ze swoich płotków przed wykonaniem rzutu. Płotek może być przestawiony na dowolne pole z dwoma ograniczeniami.
- Nie można zamknąć płotkiem wejścia na pole centralne.
- Nie można obstawić płotkami wrogiego piona ze wszystkich stron, tak aby nie mógł on wykonać ruchu.
Zauważ, że płotek może służyć zarówno jako przeszkoda dla przeciwnika, jak i pomoc dla własnych pionów. Gracz musi decydować o tym, czy chce używać płotków defensywnie czy ofensywnie.
Przeskakiwanie płotków
Jeśli gracz wyrzuci dublet, ma prawo przeskoczyć swoim pionem dowolny płotek. Musi to jednak zrobić pionem stojącym zaraz przy płotku. Jeśli takich pionów nie ma, przeskok nie może zostać wykonany.
W sytuacji pokazanej poniżej czerwony pion miałby prawo przeskoczyć zielony płotek, o ile gracz wyrzuciłby dublet.
Bicie pionów przeciwnika
Jeśli gracz zakończy ruch na polu piona przeciwnika, bije ten pion. Bijący ma prawo odstawić zbitego piona na jedno z pól startowych.
Poniżej przykład bicia. Zielony pion mógłby zbić żółty po wyrzuceniu 4.
Cel gry
Grę wygrywa ten, kto wprowadzi wszystkie swoje piony do środka planszy. Piony mogą być wprowadzane tylko przez 4 wejścia.
Rysunek poniżej pokazuje wygraną zielonych.
Gra dla 2 i 3 osób.
Kimbo jest zasadniczo grą dla 4 osób. Można jednak grać w 2 osoby w taki sposób, że z planszy usuwa się płotki dwóch kolorów i zamyka się dwa wejścia do centrum. Podobnie gra się w trzy osoby tzn. z planszy usuwa się jeden zestaw płotków i zamyka się jedno wejście.
Zalety Kimbo
Podstawowe zalety tej gry są takie same jak w przypadku Malefiz, Backgammona czy Pająków. Gra jest na tyle losowa aby grało się przyjemnie i na tyle strategiczna by się nie znudzić. Na planszy jest jednocześnie wiele pionów więc wiele się dzieje. To idealna gra towarzyska, żeby się pośmiać, pobawić i niejednokrotnie być zaskoczonym.
Tylko skąd wziąć zestaw?
Niestety zestawy do Kimbo nie są już produkowane, przynajmniej z tego co mi wiadomo. Na giełdach takich jak eBay da się czasem kupić zestawy wyprodukowane niegdyś przez Parkera albo Waddington. Jeśli macie ogromny apetyt na tę grę to może warto rozważyć zrobienie własnego zestawu?
Bona Ludo 