Grę Młynek zna każdy, natomiast wielu ludzi nie ma pojęcia, że istnieją pomniejszone i powiększone warianty tej gry. Co więcej, jeden z tych wariantów ma status sportu umysłowego uprawianego w Afryce Południowej. Dziś proponuję wam przegląd aż 10 różnych wariantów młynka, które wymagają albo bardzo prostych albo bardzo fikuśnych plansz.
Omawiałem już kombinacje zaczynające się od pól 31 (kombinacja napoleońska) oraz 32 (kombinacja nowicjusza). Myślę, że dobrym pomysłem będzie omówienie kombinacji rozpoczynającej się z kolejnego pola, czyli z pola 33. Taka kombinacja istnieje i jest określana jako “mostek”.
Wielu ludzi zna Linneusza jako ojca współczesnej taksonomii, który opisał liczne gatunki organizmów żywych. Jednak nie każdy wie, że Carl von Linné pomógł także w zachowaniu wiedzy o pewnej fascynującej grze Tablut.
W Indiach od dawna znano gry wojenne podobne do warcabów, które jednak wcale warcabów nie przypominają. Gra toczy się na planszach trójkątnych albo kolistych, a piony przesuwają się po liniach i ich przecięciach. Co więcej, gra w podobnym typie była znana także Indianom, którym do Indii daleko. Pretwa, Gol skuish czy Egara-guti to tylko niektóre z takich gier. Zasad nauczycie się w minutę, a grać można godzinami.
W ostatniej części kursu warcabowego omawialiśmy kombinację napoleońską wykonywaną z pola 31 w przypadku białych i 20 w przypadku czarnych. Wypada pójść za ciosem i omówić kombinację rozpoczynającą się z kolejnych pól, czyli z pola 32 w przypadku białych lub 19 w przypadku czarnych. Taka kombinacja istnieje i nazywana jest kombinacją początkującego. Coś w sam raz do kursu warcabowego!
Continue reading “Kurs warcabowy cz. 5. Kombinacja początkującego”
Zdarza się, że jeden człowiek tworzy grę niemal doskonałą. Jednym z takich ludzi był George Howard Monks, który opracował grę o nazwie Halma. Dała ona początek innym ciekawym grom, ale sama w sobie jest naprawdę świetna. Wymaga stosunkowo prostego sprzętu, przepisy nie są trudne, ale jej studiowaniu dałoby się poświęcić całe życie.
Niebawem wakacje, a to oznacza mnóstwo wolnego czasu na takie gry, które mają umilać czas przy piwie lub rozmowie ze znajomymi. Jedną z takich gier jest Kimbo. Jest to gra współczesna choć trochę zapomniana i moim zdaniem warto ją odkurzyć. Continue reading “Kimbo – stawiaj płotki, omijaj płotki i dojdź do celu”
Wiecie dlaczego Othello może dostarczyć sporo emocji? Bo partia może się rozstrzygnąć w ostatnich kilku ruchach, albo nawet w jednym ostatnim ruchu. Dosłownie jedna ostatnia decyzja może zaważyć na tym, czy wygrasz czy przegrasz. Dlatego teoria gry końcowej nie jest jedynie teorią “finalizacji przewagi” zdobytej wcześniej. Umiejętne rozgrywanie końcówek to rzecz niezwykle ważna dla grających w Othello.
Continue reading “Kurs Othello cz. 5: Końcówki, czyli jak nie przegrać w ostatnim ruchu”
Szachy kojarzą się z intelektualnym pojedynkiem dwóch ludzi. Dlatego może was zdziwić, że jednym z przodków Szachów jest gra dla 4 osób, w której występował element losowy, a celem gry było zdobywanie punktów. A jednak ta stara gra ma w sobie bardzo dużo z szachów. Nazywa się Szaturadżi!
Continue reading “Szaturadżi – stary krewniak szachów, dla 4 osób i… z kością”
Napoleon jako wybitny strateg miał potrzebę sprawdzania się w grach. Grywał w szachy, ale raczej kiepsko. Zwykle dobierał sobie niezbyt silnych przeciwników i tak odnosił sukcesy. Lubił też warcaby i z nimi mógł radzić sobie lepiej. Śladem tego jest jedna z klasycznych warcabowych kombinacji nazwana jego imieniem. Nie wiemy właściwie czy to on ją wymyślił, ale zapoznanie się z tą kombinacją jest kolejnym ważnym etapem mojego kursu warcabowego.
Continue reading “Kurs warcabowy cz. 4. Kombinacja napoleońska”
Bona Ludo 